wakacje nad morzem w Polsce
02 wrzesień 2013r.
Tsunami na Bałtyku, czyli w krainie Eryka - króla trzech narodów Zapiski historyczne często pełne są informacji o katastrofalnych wydarzeniach: powodziach, huraganach i innych tego typu zagrożeniach. Ludzie tłumaczyli je sobie często w naiwny sposób. Dzisiaj potrafimy je wyjaśniać. Dlatego obecnie wiemy, że Darłowo i okolice były miejscem tragicznego tsunami. Budowle będące śladami działalności cystersów do dzisiaj budzą podziw. Współcześni mieszkańcy tych terenów wykorzystują zastane dziedzictwo i podjęli ciekawe inicjatywy w postaci tworzenia wiosek tematycznych. Warto to wszystko zobaczyć i przekonać się, że Pomorze Zachodnie jest pełne miejsc ciągle mało znanych a ciekawych. Okolice Darłowa Obszar obejmuje część równiny nadmorskiej wchodzącej w skład Pobrzeża Koszalińskiego pomiędzy jeziorem Buko-wo a jeziorem Kopań. Pomiędzy tymi jeziorami leżą równiny nadmorskie o wysokości do 2 m n.p.m. i o szerokości do 5 km. Jest to obszar ujściowy Grabowej i Wieprzy. Ku południowi i południowemu wschodowi powierzchnia terenu wznosi się do poziomu wysoczyzn położonych 10-40 m n.p.m. Wysokości klifów nie są duże i osiągają 3 m n.p.m. Doliny Grabowej i Wieprzy ukształtowały się w schyłku plejstocenu, zajmując pradolinę prowadzącą wody od moren czołowych fazy gardzieńskiej 13,5-14 tysięcy lat temu. W początkach holocenu rzeki wcinały się do 10 m poniżej obecnego poziomu morza. Akumulacja w tych dolinach nastąpiła na etapie transgresji litorynowej. Jeziora: Bukowo i Kopań to dawne zatoki morskie z etapu maksymalnego zasięgu transgresji litorynowej. U ich południowych brzegów stwierdzono powierzchnie abrazyjne i klify. Arboretum w Karnieszewicach Arboretum Nadleśnictwa Karnieszewice znajduje się przy bocznej drodze, 2 km za Karnieszewicami w stronę Wierci-szewa. Jest to obszar leśny z bogatym drzewostanem złożonym z gatunków rodzimych, ale nie zawsze rozpoznawanych, w wielu przypadkach o wymiarach pomnikowych niespotykanych w lasach objętych gospodarką leśną. Na uwagę zasługują daglezje, jodły (53), świerki oraz gatunki liściaste. Transgresja litorynowa - podniesienie się poziomu morza ok. 5000- 4500 lat temu. Wskutek tego procesu nastąpiło zalanie południowych wybrzeży tworzącego się wówczas Bałtyku. Iwięcino W ramach idei budowania małych ojczyzn i zwiększania aktywności społeczności wiejskiej tworzone są projekty otwierające małe, zapomniane miejscowości na świat poprzez podnoszenie ich atrakcyjności turystycznej. Jednym z takich projektów są wioski tematyczne - budujące ofertę turystyczną na bazie posiadanego (Iwięcino - kościół) lub tworzonego (Sierakowo - Hobbiton) potencjału. Poprzez szukanie czegoś specjalnego, czegoś wyróżniającego powstają oryginalne pomysły. Specjalizacja powoduje wzrost samooceny mieszkańców i pozwala im mówić, że mieszkają we wsi szczególnej. W przypadku Iwięcina jest to "Wioska Końca Świata". Nazwa pochodzi od malowidła na belkowanym stropie w średniowiecznym kościele, gdzie siedemnastowieczny artysta umieścił imponujące przedstawienie Sądu Ostatecznego (54). Korzyść jest obopólna - dla wsi to możliwość rozwoju, dla odwiedzających - szansa poznania/przypomnienia rodzimego dziedzictwa kulturowego oraz edukacji połączonej z rekreacją. Wioski tematyczne odwiedzane są w większości przez młodzież szkolną. Goście znajdują tu wiele atrakcji, a mieszkańcy tych wsi czują, że ich inicjatywa jest trafionym pomysłem. Kościół w Iwięcinie powstał pod koniec XIV wieku z inicjatywy cystersów z klasztoru w Bukowie Morskim. Bryła kościoła zachowała się w bardzo dobrym stanie. Nad budowlą dominuje wieża o wysokości 32 m. Wieża przez stulecia miała znaczenie bardzo praktyczne i ułatwiała rybakom z Bukowa powrót do swojej przystani. Na wierzchołku wieży znajduje się ażurowy kogut stojący na kuli z datą 1663. Najstarszymi zabytkami ruchomymi kościoła pochodzącymi z czasów cysterskich są: sakramentarium gotyckie oraz krucyfiks (55). Sakramentarium jest drewnianą szafką, w której przechowywano Najświętszy Sakrament i oleje wykorzystywane podczas mszy św. Drewniany póź-nogotycki krucyfiks w kwadratowych zakończeniach ramion krzyża posiada wizerunki czterech skrzydlatych symboli, atrybutów ewangelistów. Są to: wół (św. Łukasz), lew (św. Marek), orzeł (św. Jan) i człowiek-Anioł (św. Mateusz). Szczególnym elementem wystroju kościoła jest wspomniane już malowidło na suficie przedstawiające "Sąd Ostateczny", powstałe w 1697 roku. Przez długi czas z niewiadomych przyczyn było ono zatynkowane. Ponownie odkryto je spod warstwy tynku podczas renowacji kościoła w 1909 r. Malowidło prezentuje: Trójcę Świętą wśród obłoków, Słońce, Niebo, Chrystusa na tęczy w otoczeniu Świętych i Proroków, trzy Anioły, Sąd Ostateczny: Niebo i Piekło. Scenę centralną stanowi Chrystus w czerwonej szacie zasiadający na tęczy, rozsądzający umarłych na tych, którzy pójdą do Nieba (56) i na tych, którzy pójdą do Piekła (57). Ciekawostką jest stwór ze skrzydłami i rybim ogonem, którego nazwano "diabełkiem pomorskim". Jego wizerunek może mieć związek z tym, iż Iwięcino od XIII wieku było wsią rybacką dzięki przywilejowi uzyskanemu od cystersów. Scena "Sądu Ostatecznego" miała skłaniać do modlitwy i czynienia dobrych uczynków, aby ustrzec się przed ogniem piekielnym i trafić do Nieba pełnego aniołów. Z 1688 roku pochodzi rzeźbiona i bogato malowana ambona (58). Warto zwrócić uwagę na dekoracyjny baldachim umieszczony nad amboną oraz na bogaty program rzeźbiarski ambony. Ołtarz kościoła pochodzi z 1622 roku. Główną scenę ołtarzową stanowi Ukrzyżowanie z Marią i św. Janem. Stary cmentarz przykościelny otoczony jest kamiennym wałem i ma 3 bramy wejściowe. Każda z tych bram należała do jednej z 3 wsi, które tworzyły parafię. Były to lwięci-no, Wierciszewo i Belkowo. W przeszłości ściśle przestrzegano, aby mieszkańcy danych miejscowości korzystali wyłącznie z bramy, która do nich należy. Bramy dla Wiercisze-wa i Belkowa były znacznie szersze niż brama, z której mogli korzystać mieszkańcy lwięcina, ponieważ właśnie przy tych bramach odprawiał pastor uroczystości pogrzebowe. W Iwięcinie natomiast uroczystości te odbywały się w domach zmarłych mieszkańców, które odwiedzał pastor osobiście. W 1998 roku byli niemieccy mieszkańcy wsi Iwięcino, Belkowo i Wierciszewo ufundowali pomnik ku czci wszystkich zmarłych byłych mieszkańców tych ziem. Odprawiono uroczyste nabożeństwo z udziałem pastora kościoła ewangelickiego. Stało się już tradycją, że co dwa lata przyjeżdżają oni do Iwięcina na kilka dni, wspierają finansowo niektóre przedsięwzięcia renowacyjne. 12 czerwca 2009 r. odsłonięto na cmentarzu w Iwięcinie lapidarium - symboliczny pomnik o wspólnej pamięci poświęcony tym, którzy zostali tu pochowani na początku ubiegłego wieku. Obecnie w Iwięcinie możliwe jest uczestniczenie grup szkolnych w różnego rodzaju zorganizowanych formach edukacji: -"Misiowa kraina na końcu świata", -Tradycje bożonarodzeniowe, -Tradycje wielkanocne, -Warsztaty rękodzielnicze, -Układanie puzzli "Niebo - Piekło" -"Niebo na końcu świata" - prezentacje i obserwacje astronomiczne. To tylko niektóre z propozycji coraz bardziej zaangażowanych w rozwój miejscowości mieszkańców Iwięcina.