Turystyczne Forum Wiedzy

Świnoujście i okolice Parku Zdrojowego

22 lipiec 2011r.

Park Zdrojowy, jeden z największych i najpiękniejszych na polskim wybrzeżu. Jego powierzchnia wynosi ok. 40 ha, a łącznie z sąsiednimi lasami ponad 200 ha. Lasy te przedłużają obszary parkowe ku wschodowi do brzegów Świny i ku zachodowi aż do granicy polsko-niemieckiej — są to tzw. Świdne Lasy. Dzieje parku są częścią historii miasta. W początkach XIX w., gdy świnoujście nabierało charakteru kąpieliska morskiego, władze miejskie postanowiły tereny nad brzegiem morza — bezpośrednio przy plaży — przeznaczyć na cele wczasowe, a na wydmach położonych pomiędzy dzielnicą wczasową i miastem założyć park, który miał izolować hałaśliwe centrum od terenów wypoczynkowych. Zadaniem parku było także powstrzymanie pyłów miejskich i stworzenie możliwie najdoskonalszych warunków wypoczynku. Ojcowie miasta pragnąc, by park Zdrojowy miał charakter reprezentacyjny zwrócili się o opracowanie założenia do artysty-ogrodnika Piotra Józefa Lenne, dyrektora ogrodów królewskich w Berlinie. Pertraktacje trwały dość długo (między innymi analizowano koszty tego rodzaju inwestycji, które wydawały się dość wysokie). Ostatecznie w 1826 r. Lenne przybył do Świnoujścia, a w 1827 opracował założenie, a nawet przysłał 1560 sztuk roślin wartości 64 talarów. W ten sposób powstał park, przez który obecnie wędrujemy. Warto dodać, iż miasto popadło później w tarapaty finansowe i ogrodnikowi jego należności — pomimo wielokrotnych monitów — nie wypłaciło. Piękny około 150-letni starodrzew został niestety podczas ostatniej wojny silnie zniszczony. Od kilku lat trwają prace nad rekonstrukcją parku, który odzyskuje znowu swoją urodę. Za parkiem — przy ulicach Sienkiewicza i Słowackiego znajduje się duży camping na 600 miejsc, a obok pole namiotowe, na którym może równocześnie obozować 1000 osób. Po lewej stronie ul. Bolesława Chrobrego widzimy zabudowania dzielnicy wczasowo-uzdrowiskowej, po prawej tereny zielone ciągnące się aż po Świnę. Przed nami na wyniosłej wydmie, po prawej stronie przy wejściu na plażę, fragmenty dawnych fortyfikacji nadmorskich z ostatniej wojny. Znajdowało się tutaj stanowisko artylerii nadbrzeżnej dalekiego zasięgu, które zostało w 1945 r. wysadzone w powietrze (tego typu pozostałości wojennych jest wśród wydm więcej, szczególnie w kierunku wschodnim). Poprzez wały wydmowe wchodzimy na plażę, jedną z najpiękniejszych nad Bałtykiem, bardzo szeroką, o czystym piasku (opis plaży w wycieczce nr 3). Przed nami Bałtyk, jego najbardziej południowa partia zwana Zatoką Pomorską. Wody — nad którymi leży świnoujska plaża — noszą nazwę Świdnej Zatoki. Oglądamy rozległą, ponad 20-kilometrową panoramę. Na wschodzie, aż pod Międzyzdrojami, widać Góry Wolińskie, najwyższy brzeg polskiego wybrzeża; na zachodzie kąpieliska w NRD. Na redzie — przed portem — liczne statki czekające na wejście do Świnoujścia lub Szczecina. wczasy nad morzem turystyka nad morzem

kurorty, park, Świnoujście, plaża, morze