Turystyczne Forum Wiedzy

Świnoujście dzielnica wczasowo-wypoczynkowej

01 wrzesień 2011r.

ul. Chopina wiedzie nas do ul. Matejki. Rozpoczynają się tu tereny parkowe położone na wysokich wydmach. Przy zbiegu ulic znajdują się stadion i amfiteatr. Stadion ma ok. 100 lat i! służył wielu imprezom sportowym (przed I wojną światową przede wszystkim hippice). Jest on pięknie położony wśród zieleni; po ostatniej rozbudowie ma 5 tys. miejsc siedzących. Przy wejściu wita nas metalowa statua dziewczyny trzymającej 5 olimpijskich kółek. Nieco dalej po lewej stronie, olbrzymia sosna nosząca nazwę "Rodzina", wysoka 25 m, obwód 166 cm, cała pokryta bluszczem, tak iż tworzy potężną kolumnę zieleni. Po przeciwnej stronie ul. Matejki, w otoczeniu zieleni, amfiteatr posiadający 2 tys. miejsc. Tutaj w sezonie letnim odbywają się masowe imprezy artystyczne, podczas których występują zespoły z całej Polski. Po tej samej stronie ulicy, nieco bliżej morza, na rogu ul. Henryka Sienkiewicza znajduje się źródło solankowe nr IV. Jesteśmy już blisko dzielnicy wczasowo-wypoczynkowej i przymorskiej promenady. Tym razem jednakże nad morze nie pójdziemy. Trasa naszego spaceru wiedzie ul. Matejki w kierunku śródmieścia. Po kilku minutach dochodzimy do punktu, gdzie ul. Matejki krzyżuje się z szosą wiodącą ku granicy państwowej (droga do Ahlbecku). Ulica, ta w kierunku zachodnim nosi nazwę al. Wojska Polskiego, a w kierunku do śródmieścia ul. Marszałka Michała Żymierskiego. W pobliżu skrzyżowania, nieco na południe od al. Wojska Polskiego, znajdował się dawniej dworzec kolejowy Swinoujście-Zdrój. Do czasów wojny miasto posiadało po stronie uznamskiej 2 dworce kolejowe, niezależnie od dworca na Warszowie po stronie wolińskiej. Przeprowadzenie granicy państwowej bezpośrednio na zachód od miasta sprawiło, że dworce po stronie uznamskiej postanowiono wykorzystać na inne cele, bowiem krótkie odcinki linii kolejowych nie posiadają tu praktycznego znaczenia. Ul. Żymierskiego idziemy w kierunku miasta. Tutaj między ulicami Matejki i Grunwaldzką zbudowano po wojnie, na terenach zupełnie zniszczonych, nowoczesną Grunwaldzką Dzielnicę Mieszkaniową, w której mieszka ok. 6 tys. osób. Zabudowa dzielnicy składa' się z bloków 5-kondygnacyjnych oraz kilku domów 10-piętrowych. Posiada własne centrum handlowo-usługowe ze sklepami i kawiarnią. Idąc ul. Żymierskiego mijamy bar mleczny, wiele sklepów i zbliżamy się do pl. Kościelnego, położonego przy wylocie ul. Grunwaldzkiej na pl. Wolności. Centrum trójkątnego placu zajmuje kościół Chrystusa Króla. Pierwsza wzmianka o kościele w Świnoujściu (a właściwie we wsi Świna Zachodnia) pochodzi z 1336 r. Można przypuszczać, iż był to wówczas niewielki kościółek gotycki, być może podobny do zachowanego kościoła w Karsiborze. Późniejsze wiadomości pochodzą dopiero z początków XVIII w. Wzmianki z 1720 r. mówią o osadnikach mieszkających w pobliżu kościoła. W 1748 r. ulica przykościelna liczyła 7 domów. Miasto rozwijało się i w końcu XVIII w. świątyńka była już za mała. Rozebrano wówczas dawny kościół, a na jego miejscu w 1. 1788—92 wystawiono obecny. W 1881 r. wzniesiono przy kościele wieżę, która i obecnie dominuje nad miastem. Wnętrze kościoła obiegają dwa piętra balkonów. Ze stropu zwisa drewniany model statku z 1814 r. wysoki ok. 2 m. Jest tu również kilka zabytków średniowiecznej snycerki z XV w.; niewielkie gotyckie rzeźby zachowały się w dobrym stanie (niewątpliwie pochodzą one ze starego kościółka). W 1. 1968'—70 wnętrze świątyni zostało zmodernizowane i wyposażone w nowoczesne dzieła plastyków. Z kościoła już tylko 150 m do brzegu Świny, gdzie kończymy spacer po najstarszych częściach Świnoujścia. zdrowie nocleg tani wypoczynek

kurorty, wydmy, Świnoujście, spacer