Turystyczne Forum Wiedzy

Latranie morskie

06 czerwiec 2012r.

DARŁOWO Port w Darłowie jest równie stary jak gród. Od roku 1331 interesy handlowe Darłowa reprezentował w Hanzie Kołobrzeg. W roku 1412 Darłowo stało się samodzielnym członkiem związku hanzeatyckiego. Pomyślny rozwój handlowy miasta zahamowała w pierwszej połowie XVII wieku wojna trzydziestoletnia. Do ponownego znaczenia port w Darłowie doszedł w czasach pruskich. Pierwsza wzmianka o latarni morskiej Darłowo pochodzi z 1715 roku, kiedy to w marcu zarządzono ustawienie świateł po obu stronach ujścia Wieprzy 102. Dopiero w 1885 roku, u nasady falochronu wschodniego, zbudowana została z czerwonej licowanej cegły nieduża, parterowa stacja pilotów. Od południowej strony stacji przylega kwadratowa wieża, która pierwotnie posiadała piwniczkę, parter i dwa piętra. Na drugim piętrze wieży znajdował się pokój dyżurnego pilota, którego zadaniem była obserwacja redy i obsługa latarni. Źródło światła z soczewką IV klasy znajdowało się w oknie na wysokości 12,2 m. Było to światło stałe, czerwone, o zasięgu 6 Mm. W roku 1899 do urządzenia świetlnego wprowadzono soczewkę VI klasy, a już pięć lat później latarnia świeciła światłem białym przerywanym. W roku 1927 dobudowano jeszcze jedno piętro (trzecie), a nad nim laternę. Obecnie światło elektryczne świeci już na wysokości 19,5 m nad poziomem morza. Całkowita wysokość wieży wynosi 23 m. GĄSKI Latarnia morska w Gąskach położona jest niedaleko wsi o tej samej nazwie, około 112 m od brzegu morskiego i około 11 Mm na wschód od Kołobrzegu. Prace przy budowie obiektu rozpoczęte zostały w 1876 roku103. Materiały dowożono wodą i wyładowywano przy specjalnym pomoście, wyprowadzonym prostopadle w morze. Masywne fundamenty latarni liczą w podstawie 11,3 m szerokości. Sama wieża jest okrągła, a grubość murów, wewnątrz i zewnątrz licowanych ciemnoczerwoną cegłą, wynosi u dołu około 2,3 m. Całkowita wysokość latarni liczy 41,2 metra. Budowa latarni ukończona została w czasie zimy 1877/1878 roku. Na jej szczycie, w aparacie Fresnela II klasy, paliło się białe, stałe światło naftowe o zasięgu 18 Mm. Poziom ogniskowej wynosił 50 m nad poziomem morza. Dwóch latarników obsługujących latarnię zajmowało budynek mieszkalny położony na południe od wieży. Znalezione w archiwum Gdańskiego Urzędu Morskiego rysunki inwentaryzacyjne urządzenia przesłonowego, sporządzone w lutym 1927 roku, wykazują, że w tym czasie zainstalowane już było światło elektryczne. Światłem rezerwowym było automatycznie włączane żarowe światło gazowe. Dwie butle były w przyziemiu latarni. Urządzenie przesłonowe zamontowane ponad mechanizmami optycznymi wyglądem przypominało karuzelę z zawieszonymi trzema pionowymi blachami o szerokości 450 mm. Każda z przesuwających się blach dawała 1 sekundę przerwy. Dwa kolejne błyski światła trwały po 2 sekundy każdy. Czas świecenia latarni w trzecim błysku wynosił 5 sekund. Cykl powtarzał się co 12 sekund. Urządzenia przesłonowe obracał specjalny mechanizm zegarowy z wahadłem. W czasie działań wojennych W 1945 roku częściowemu zniszczeniu uległy jedynie mechanizmy optyczne. Stłuczona została zachodnia, środkowa część soczewki pierścieniowej, natomiast pozostałe jej elementy, jak i pryzmaty, zostały tylko lekko uszkodzone. W powojennych spisach latarnia w Gąskach figuruje dopiero od 1948 roku. Ostatnio przeprowadzony został remont korpusu wieży. Niebezpieczne pionowe rysy muru zagrażały bezpieczeństwu konstrukcji. Pęknięcia pojawiły się na zachodniej stronie wieży i już w 1933 roku założono pierwsze plomby. Latem 1960 roku ekipa betoniarzy wykonała zastrzyki cementowe pod ciśnieniem, konsolidując popękane mury.